Φέτος τις γιορτές δυσκολεύτηκα πολύ να βρω ένα θέμα για το εορταστικό μου άρθρο. Το μάτι μου έπεφτε συνεχώς σε τίτλους άρθρων, που παρέπεμπαν σε διατροφικές συμβουλές τις ημέρες των εορτών, πώς να μην κάνουμε υπερβολές στο εορταστικό τραπέζι ή ποιος θα είναι τελικά ο νικητής στη διατροφική κόντρα του κουραμπιέ και του μελομακάρονου. Χωρίς να θέλω να υποτιμήσω την αξία και την αναγκαιότητα των συγκεκριμένων άρθρων, -γιατί πραγματικά πιστεύω ότι βοήθησαν αρκετούς ανθρώπους να βάλουν μέτρο στη διατροφική τους συμπεριφορά κατά τη διάρκεια των εορτών-, προσωπικά δεν αισθάνθηκα την ανάγκη να διαβάσω κανένα από αυτά. Όχι επειδή πιθανόν να γνώριζα το περιεχόμενό τους,- μιας και θεωρώ ότι πάντα κάτι παραπάνω μπορώ κερδίσω από οτιδήποτε διαβάζω-, αλλά επειδή πολύ απλά την περίοδο αυτή αναζητούσα κάτι άλλο, κάτι που για μένα θα ήταν ξεχωριστό. Βάζοντας, λοιπόν, στην ίδια θέση πολλούς ανθρώπους που πιθανόν θα αισθάνονταν το ίδιο με μένα και φυσικά αδυνατώντας να γράψω κάτι που ούτε εγώ η ίδια δεν θα μπορούσα να διαβάσω, είχα αποφασίσει να κρατήσω τις σκέψεις μου για τον εαυτό μου.
Τελικά, αφορμή για το συγκεκριμένο άρθρο στάθηκε μια συζήτηση που έτυχε να ακούσω την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Το θέμα της συζήτησης δεν έχει σημασία,- ίσως αναφερθώ σ’ αυτό μια άλλη φορά. Αυτό που έχει σημασία όμως, είναι ότι τη συγκεκριμένη στιγμή γεννήθηκε μέσα μου ένα ΟΝΕΙΡΟ. Ένα όνειρο που στη διάρκεια αυτής της νέας χρονιάς, ήθελα να παλέψω για να πραγματοποιηθεί. Εκείνη τη στιγμή ήμουν σίγουρη, πως δε θα περίμενα από κανέναν άλλο να κάνει αυτή την αλλαγή αντί για μένα και κανένας άλλος δεν θα είχε την ευθύνη της πιθανής αποτυχίας. Γνώριζα πως ήμουν έτοιμη, τουλάχιστον να προσπαθήσω, όποιο κι αν ήταν το αποτέλεσμα.
Στόχος μου δεν είναι ασφαλώς, να μεταφέρω ένα από τα δικά μου όνειρα για τη νέα χρονιά. Δε νομίζω, άλλωστε, πως θα ενδιέφερε και πολλούς αυτό. Σκοπός μου είναι να βάλω ένα μικρό λιθαράκι, ώστε έστω και ένας άνθρωπος να παρακινηθεί, να αρχίσει να ονειρεύεται και να παλεύει για τα όνειρά του. Όσο μικρά και ασήμαντα μπορεί να θεωρούνται από κάποιους τα όνειρά σας, ή όσο μεγάλα και απραγματοποίητα πιθανόν να φαντάζουν, είναι τα όνειρά σας και αξίζουν μια προσπάθεια υλοποίησης.
Λένε ότι «όταν θέλεις κάτι πολύ, το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις». Άποψή μου είναι ότι δεν χρειάζεται να περιμένουμε ούτε το σύμπαν να συνωμοτήσει, ούτε την τύχη να μας ευνοήσει. Η πραγματοποίηση των ονείρων μας και η προσπάθειές μας για αλλαγή, περνάει μέσα από μια αδιάκοπη μάχη με τον εαυτό μας και τους άλλους ανθρώπους γύρω μας. Για να καταφέρουμε να αντιμετωπίσουμε τον εαυτό μας, χρειαζόμαστε θάρρος και υγιείς ανθρώπους (ψυχικά και πνευματικά) δίπλα μας. Τότε μόνο θα έχουμε αποκτήσει τη δύναμη να απαλλαγούμε από τα τοξικά άτομα, που το μόνο που μας προσφέρουν είναι δυστυχία και ψυχική κατάπτωση.
Ο Ισαάκ Νεύτον είχε πει κάποτε: «Αν κατόρθωσα να δω περισσότερα από όσα είδαν οι άλλοι, είναι επειδή στάθηκα στους ώμους γιγάντων». Όσο πιο μεγάλο το όνειρο τόσο πιο μεγάλη είναι η αξία της βοήθειας που παίρνουμε από τους ανθρώπους γύρω μας. Πιστεύω πως γίγαντες υπάρχουν παντού, αρκεί να έχουμε όλες μας τις αισθήσεις σε εγρήγορση, για να τους ανακαλύψουμε. Οι δικοί μου γίγαντες βρίσκονται μέσα στην οικογένειά μου. Τους γνώρισα μέσα από τις διδαχές των πατέρων της ορθόδοξης εκκλησίας και τους αναζήτησα στα πρόσωπα πολύτιμων συνεργατών και «δασκάλων». Ακόμη, και ανάμεσα σε ανθρώπους που κατά τα άλλα έρχονται να ζητήσουν τη δική μου βοήθεια.
Εύχομαι για το 2016 να αναζητήσετε κι εσείς τους δικούς σας «γίγαντες». Αυτούς που θα σας βοηθήσουν να πλησιάσετε περισσότερο τον εαυτό σας, ώστε να διεκδικήσετε τα όνειρά σας και να κάνετε τις αλλαγές που χρειάζονται στη ζωή σας.
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!!!
Στόχος μου δεν είναι ασφαλώς, να μεταφέρω ένα από τα δικά μου όνειρα για τη νέα χρονιά. Δε νομίζω, άλλωστε, πως θα ενδιέφερε και πολλούς αυτό. Σκοπός μου είναι να βάλω ένα μικρό λιθαράκι, ώστε έστω και ένας άνθρωπος να παρακινηθεί, να αρχίσει να ονειρεύεται και να παλεύει για τα όνειρά του. Όσο μικρά και ασήμαντα μπορεί να θεωρούνται από κάποιους τα όνειρά σας, ή όσο μεγάλα και απραγματοποίητα πιθανόν να φαντάζουν, είναι τα όνειρά σας και αξίζουν μια προσπάθεια υλοποίησης.
Λένε ότι «όταν θέλεις κάτι πολύ, το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις». Άποψή μου είναι ότι δεν χρειάζεται να περιμένουμε ούτε το σύμπαν να συνωμοτήσει, ούτε την τύχη να μας ευνοήσει. Η πραγματοποίηση των ονείρων μας και η προσπάθειές μας για αλλαγή, περνάει μέσα από μια αδιάκοπη μάχη με τον εαυτό μας και τους άλλους ανθρώπους γύρω μας. Για να καταφέρουμε να αντιμετωπίσουμε τον εαυτό μας, χρειαζόμαστε θάρρος και υγιείς ανθρώπους (ψυχικά και πνευματικά) δίπλα μας. Τότε μόνο θα έχουμε αποκτήσει τη δύναμη να απαλλαγούμε από τα τοξικά άτομα, που το μόνο που μας προσφέρουν είναι δυστυχία και ψυχική κατάπτωση.
Ο Ισαάκ Νεύτον είχε πει κάποτε: «Αν κατόρθωσα να δω περισσότερα από όσα είδαν οι άλλοι, είναι επειδή στάθηκα στους ώμους γιγάντων». Όσο πιο μεγάλο το όνειρο τόσο πιο μεγάλη είναι η αξία της βοήθειας που παίρνουμε από τους ανθρώπους γύρω μας. Πιστεύω πως γίγαντες υπάρχουν παντού, αρκεί να έχουμε όλες μας τις αισθήσεις σε εγρήγορση, για να τους ανακαλύψουμε. Οι δικοί μου γίγαντες βρίσκονται μέσα στην οικογένειά μου. Τους γνώρισα μέσα από τις διδαχές των πατέρων της ορθόδοξης εκκλησίας και τους αναζήτησα στα πρόσωπα πολύτιμων συνεργατών και «δασκάλων». Ακόμη, και ανάμεσα σε ανθρώπους που κατά τα άλλα έρχονται να ζητήσουν τη δική μου βοήθεια.
Εύχομαι για το 2016 να αναζητήσετε κι εσείς τους δικούς σας «γίγαντες». Αυτούς που θα σας βοηθήσουν να πλησιάσετε περισσότερο τον εαυτό σας, ώστε να διεκδικήσετε τα όνειρά σας και να κάνετε τις αλλαγές που χρειάζονται στη ζωή σας.
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!!!